"Szczęście. Proste jak szklanka, jak czekolada albo kręte jak ścieżki serca. Gorzkie. Słodkie. Żywe."

Dostałam prezenty z masy solnej. Tym bardziej cenne, bo robione „na próbę”, „pierwszy raz” i „nie wiedziałam, czy mi się udadzą”. Są rozkoszne i takie dziecięco - wesołe:).  Pachną smakowicie, solą i mąką. Pies nie mógł im się oprzeć;). Czuć od nich też farbę akrylową, którą zostały pomalowane po wypieczeniu. Co ciekawe, po malowaniu straciły pierwotną twardość i  są lekkie i miękkie. Każdy z nich był osobno zapakowany w szeleszczącą bibułkę, a całość umieszczona w rozkosznym pudełeczku o barwie śródziemnomorskiego morza…Jak zawsze, prezent dopracowany w każdym estetycznym detalu. Dziękuję!

Ten w kącie to storczyk. Ma zaczątki małej hodowli. Wiewiórki dostaję zawsze, w różnych wersjach - z masy, plasteliny, a raz nawet uszytą własnoręcznie jako maskotkę - przytulankę. Wielbicielką wiewiórek jest się zawsze;).

"Rodzinka biedronek na lodówce? Jasne. Tylko trzeba przykleić magnesy."

Totalnie urzekające i urocze.

 "...A ten możesz sobie sama pomalować." To maleństwo ma bonusik - malutką pętelkę, na której można je powiesić.

Tam gdzie stoją w parku rzeźby

Istnieją miejsca, które są pochwałą estetyki, w których mieszkają strzępy historii, dawnych rozmów, przejażdżek i śmiechów. Kiedy trafia się do takiej strefy nie można oprzeć się wrażeniu, że w kamieniu, drewnie, drzewie jest duch pamiętający dawne dzieje, którego z pewnością nie da się łatwo przepłoszyć. Spacer parkową aleją, w zapachu kasztanów może zaprowadzić w miejsce, w którym przystaniemy i od razu zaczniemy tkać jego własną historię, ignorując słowa przewodnika. Zupełnie jak Sinead O' Connor w ekranizacji "Wichrowych Wzgórz" odkrywająca starą posiadłość:). Są takie miejsca, które inspirują do pisania opowiadań ( a właściwie opowiadania).

Oczywiście, można także korzystać z twórczej aury, grzebiąc się w czerwonej glinie, która ma taki specjalny zapach. Dobrze było budzić się słysząc ptaki, przejść do oszklonej werandy i wypatrywać ducha na zewnątrz wśród kamieni przeznaczonych do rzeźbiarskiej obróbki. Pierwszy raz mieszkałam w budynku przerobionym ze spichlerza;). Pierwszy raz miałam do czynienia z kołem garncarskim. I pierwszy raz napisałam opowiadanie w takim tempie, w zmęczeniu, mając tak niewiele czasu a tak dużo inspiracji:). Dobrze jest się wybrać to miejsce, będąc blisko Radomia, a mam na myśli Orońsko - a dokładnie Centrum Rzeźby Polskiej. Wszystko jest tam zachwycające: posiadłości Józefa Brandta, który w nich zamieszkiwał do 1915 roku, rzeźby zdobiące park, pewna stara budowla z ogromnym kluczem do zamka. I te luksusowe budki dla ptaków:). Czy jeszcze tam wrócę? Chciałabym.

 Efekt mojego plenerowego pobytu w Orońsku:

labirynt fauna

Teraz będzie więcej kreacji, mniej kultury:).
Pierwsza praca z rzeźby. Zdjęcie niestety kiepskiej jakości.